Scheve Toren van Pisa Geschiedenis

De scheve toren van Pisa of Torre Pendente di Pisa van Italië was het derde en laatste bouwwerk van het kathedraalcomplex van Pisa. Oorspronkelijk gebouwd om het doel van een klokkentoren te dienen, volgens de scheve toren van Pisa. De geschiedenis begon in het laatste deel van de twintigste eeuw kantelhoeken te vertonen.

Dit opmerkelijke middeleeuwse bouwwerk werd gebouwd in het jaar 1173 en de feiten van de scheve toren van Pisa zeggen dat de ongelijkmatige ligging van de fundering op de zachte grond de reden is achter dit kantelen van het bouwwerk. De projectarchitect tijdens de eerste fase was Bonanno Pisano en Gherardo din Gherardo. De tweede fase van de bouwwerkzaamheden, gestart in het jaar 1275, werd geleid door Ar. Giovani di Simone.

De geschiedenis van de scheve toren van Pisa gaat terug tot augustus 1173, toen de bouw ervan begon. Interessant genoeg begon de scheve toren van Pisa zelfs tijdens de bouwfase te kantelen, wat werd toegeschreven aan de onstabiele funderingsgronden. Dit markeerde het begin van de langdurige periode van kantelen. Door de eeuwen heen werd de helling van de toren steeds duidelijker vanwege de zachte grond eronder. Er werden verschillende pogingen ondernomen om de kanteling recht te zetten, en de voortdurende restauratiewerkzaamheden waren gericht op het stabiliseren van de toren en het behouden van zijn kenmerkende helling.

Volgens de geschiedenis van de Scheve Toren van Pisa waren de hoek en de zwaartekracht van het kantelen verslechterd tegen de tijd dat de constructie de achtste verdieping had bereikt. Als tegenwicht voor deze destructieve fase werd de bouw voor een onzekere periode stilgelegd om hiervoor een oplossing te vinden. Het project kwam in 1178 tot stilstand met de bedoeling het snel te hervatten, maar toen brak er oorlog uit tussen Italië en Genua, waardoor de bouw ongeveer 100 jaar lang werd stilgelegd.

Voortzetting van de geschiedenis van de Scheve Toren van Pisa, na een aanvankelijke pauze in de bouw in 1178 als gevolg van aanhoudende oorlog en financiële moeilijkheden, werd de bouw hervat in 1272. Ingenieurs pasten de daaropvolgende verdiepingen aan om de helling te compenseren, in een poging een verticale structuur bovenop de helling te creëren. De unieke kanteling van de toren bleef echter bestaan ​​vanwege de onstabiele fundering. Ondanks de onconventionele magerheid werd de constructie halverwege de 14e eeuw voltooid. De scheve toren van Pisa is sindsdien een wereldwijd icoon geworden, dat bezoekers aantrekt om zich te verbazen over de opmerkelijke architectuur en het intrigerende verhaal van de constructie ervan te midden van uitdagingen.

In de geschiedenis van de scheve toren van Pisa zijn verschillende pogingen ondernomen om de scheve toren recht te zetten, wat vaak resulteerde in gevaarlijke make-overs. In de 19e eeuw ondernamen ingenieurs, uit angst voor de ineenstorting ervan, maatregelen die onbedoeld de kanteling vergrootten. Latere inspanningen in de 20e eeuw, waaronder grondwinning, hadden tot doel de toren te stabiliseren, maar leidden tot verdere instabiliteit.

Moderne technische wonderen kwamen uiteindelijk tussenbeide met uitgebreide restauratiewerkzaamheden van 1990 tot 2001, waarbij de kanteling met succes werd verminderd en de veiligheid van de toren werd gewaarborgd. Deze risicovolle inspanningen benadrukken zowel de uitdagingen als de toewijding bij het behouden van de historische betekenis van de Scheve Toren van Pisa voor toekomstige generaties.

In de annalen van de geschiedenis van de scheve toren van Pisa probeerde het regime van Mussolini de kanteling van de toren recht te zetten. In de jaren dertig ondernamen ingenieurs, uit angst voor de instorting van de toren, pogingen om de helling te verminderen. Er werd onder de hogere zijde grond afgegraven en er werden beugels geplaatst om de kanteling tegen te gaan.

Deze pogingen hadden echter beperkt succes en verergerden het probleem zelfs. Vanwege veiligheidsoverwegingen werd de toren in 1990 gesloten voor het publiek. Daaropvolgende restauratie-inspanningen tussen 1990 en 2001, waarbij gebruik werd gemaakt van moderne technieken, slaagden erin de toren te stabiliseren en de hoek enigszins te corrigeren, waardoor zijn unieke plaats in de geschiedenis behouden bleef.

Ingebed in de geschiedenis van de scheve toren van Pisa ligt de intrigerende verbinding met de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de oorlog trok de helling van de toren de aandacht van zowel de geallieerde strijdkrachten als de As-troepen, wat aanleiding gaf tot bezorgdheid over de strategische waarde en de mogelijke ineenstorting ervan. De Duitsers, die zich in 1944 terugtrokken, gaven opdracht tot de vernietiging ervan, maar gelukkig verhinderde de tussenkomst van een plaatselijke militaire functionaris dit lot.

De scheve toren van Pisa overleefde de oorlog, zij het met kleine schade als gevolg van nabijgelegen bombardementen. Dit hoofdstuk onderstreept de culturele betekenis van de toren en zijn blijvende veerkracht te midden van turbulente tijden.

Als je de geschiedenis van de scheve toren van Pisa bekijkt, blijkt dat de toren sinds 1280 zo'n vier aardbevingen bijna heeft overleefd. Het is verrassend om te zien dat dezelfde zachte grond onder het gebouw, die het kantelen van het gebouw veroorzaakte, ervoor zorgde dat het gebouw de aardbevingen niet overleefde. Bij onderzoek naar de scheve toren van Pisableek dat de unieke eigenschap van de grond onder het gebouw niet resoneert met de trillingen van de aarde. Dit was verbazingwekkend voor het publiek en voor de hele wereld.

Naarmate de jaren verstreken, werd de hellingshoek van de scheve toren van Pisa steeds groter. Om dezelfde reden opende de Italiaanse regering in februari 1964 uitnodigingen voor hulp om de scheve toren van Pisa te beschermen tegen instorten. Wetenschappers en natuurkundigen waarschuwden voor de ineenstorting van deze belangrijke toeristische trekpleister in Italië als gevolg van de toenemende kanteling van de scheve toren van Pisa en ook ten prooi vallen aan natuurrampen. De succesvolle en actieve restauratiewerkzaamheden begonnen uiteindelijk in 1990.